Haar blonde haren glanzen langs haar roodgloeiende wangen. Met haar blik die ondeugendheid verraadt, wenkt ze me naar haar toe. Dansen moeten we, alsof de nacht nooit stopt. Behendig wiegt ze met haar heupen, terwijl ik onhandig haar bewegingen probeer te volgen. Ze heeft mij in haar macht alsof ik een soldaat in de oorlog ben. Ik moet gehoorzamen, het is mijn plicht. Haar arm vouwt zich in mijn nek met intenties die overduidelijk zijn. Mijn hoofd gaat op haar commando richting haar glimmende lippen die niet lang geleden nog van extra lipgloss zijn voorzien. Ze glinsteren als snoepjes in een galerij voor kinderen. Met één verschil: ik hoef niet bij mijn moeder te zeuren of ik ze mag. Nee, ik word geleid en druk mijn lippen op die van haar. Ik voel me toch dat kind in de snoepwinkel, want ik proef framboos. Maar voor ik er lang over kan nadenken, glipt haar tong in mijn mond.
Er liggen kledingstukken verspreid door de kamer. Wie deze ruimte binnenstapt, kan geen juiste volgorde ontdekken. Haar topje ligt naast het bed, maar haar bh naast de deur. Ze zijn de laatste getuigenissen van wat zich hier even ervoor heeft afgespeeld. Liedjes en gedichten zijn erover geschreven, maar die teksten halen het toch zelden bij de werkelijkheid. Nu liggen we naast elkaar. Simultaan bij te komen van wat ons uit heeft geput op deze avond. Ik sluit mijn ogen en zie opnieuw haar blik. Ik kijk nog één keer opzij, maar zie tot mijn teleurstelling dat haar ogen het avontuur voor de rust hebben verruild.
Een tedere aanraking met framboossmaak op mijn voorhoofd doet mij ontwaken. De ondeugendheid is verdwenen uit haar blik, voldaan over de beloning die is uitgeloofd. Ze laat haar lippen nog een keer over die van mij glijden, legt dan twee vingers op mijn mond. Zachtjes zegt ze enkele woordjes in mijn oor voor ze zich omdraait en met enkele ferme stappen naar de deur loopt. De kledingstukken die eerder nog op de grond lagen, had ze weer langs haar lijf gedrapeerd. Zonder om te kijken, verlaat ze de kamer. Ze had me nog wakker gemaakt om afscheid te nemen.
Sinds elke discussie sinds een aantal jaar op social media wordt gekaapt door links of rechts, wil ik u iets willen vertellen uit het redelijke midden. Het midden dat begrijpt dat er zorgen zijn. Zorgen over massa-immigratie, zorgen over het milieu, zorgen over racisme en zorgen over het verliezen van de eigen cultuur. Het redelijke midden dat vindt dat over die vraagstukken gesproken moet worden in plaats van tegenstellingen uit te vergroten.
Maar ik wil u vooral een verhaal vertellen. Het verhaal van mijn vader. Hij viel in november tijdens een fietstochtje met mijn moeder in Portugal. Allemaal heel ongelukkig en dat zorgde ervoor dat hij in dat land een paar weken in een ziekenhuis in coma heeft gelegen. Met veel moeite kregen wij hem uiteindelijk naar Nederland. Daar is hij aan een lang traject begonnen om weer fit te worden.
Eerst kwam hij terecht in het ziekenhuis, later mocht hij naar een zorgcentrum om daar aan te sterken tot het moment dat hij naar een revalidatiekliniek mocht. Hij leek bijna zo ver, maar toen brak er corona uit. Gelukkig was het zorgpersoneel zo slim om hem vlak daarvoor klaar te stomen, zodat hij in ieder geval thuis kon functioneren en niet opgesloten zat in een verzorgingstehuis. Sindsdien ben ik vrijwel elke dag bij hem en help ik hem met alles. Van fysio tot aan voldoende drinken.
Het gaat goed met hem, maar hij heeft nog wel last van zijn evenwicht. Ook ziet hij nog niet goed. Dingen waar hij in het ziekenhuis en in een revalidatiekliniek aan geholpen moet worden. De afspraken in het ziekenhuis werden vaak verzet, vanwege corona. De revalidatiekliniek kon ook geen mensen helpen, daarbij stromen er ook een heleboel coronapatiënten binnen.
Nu het land weer langzaam uit deze intelligente lockdown komt, betekent dat hij ook eindelijk geholpen kan worden.
U besloot gisteren om niet in te grijpen op de Dam. Eerst vertelde u dat het een té belangrijk protest was. Later beweerde u in Op1 dat dat er niks mee te maken had en dat u niet had kunnen inschatten hoe druk het zou worden. Nu volg ik toevallig voor mijn werk social media. Ik had het u zondag kunnen vertellen. Wellicht niet dit enorme aantal, maar zeker dat er meer dan duizend mensen zouden komen.
U besloot gisteren om niet in te grijpen op de Dam. U vertelde dat er vreedzaam gedemonstreerd werd en dat u dan met harde hand had moeten ingrijpen. Nu heb ik toevallig zondag contact gehad met een van de initiatiefnemers en dat zijn hele wel willende mensen. U had prima met de organisatie kunnen praten. Ze vertellen dat de demonstratie heel belangrijk is, maar de veiligheid van onze opa’s en oma’s ook. Dat het verstandig was om te spreiden. Zij hadden dit gedaan. Het had het protest nog sterker gemaakt.
U besloot gisteren om niet in te grijpen op de Dam. Maar u bent de burgemeester. Dat is de vader of de moeder van de stad. Die kiest niet tussen haar kinderen. Die komt wel tussen beiden als het dreigt mis te gaan. U koos voor uw kind: de demonstratie. Daarmee deed u onbewust ook kwaad aan de demonstratie, want het draait nu plots overal om u en niet om het belangrijke doel waarom duizenden mensen daar stonden. Gelijke rechten. Dat ieders leven net zo veel waard is. In dit geval omdat zwarte mensen nog steeds voor hun leven moeten vrezen als ze in aanraking komen met politie.
De demonstranten gebruiken de slogan Black lives matter, omdat juist die groep nog steeds moet vechten voor gelijkheid. Want het moet toch niet uit maken of je nu zwart, wit, homo of hetero bent. Iedereen is gelijk. Het leven van een zwarte man is net zo veel waard als dat van mijn witte vader. Mijn vader hoort dezelfde kansen te krijgen als een zwarte man. Daar stonden de demonstranten voor. Tegen racisme, tegen ongelijke behandeling. Maar door te zwijgen, heeft u juist het tegenovergestelde gedaan.
Wie? Dat was de grote vraag toen bekend werd dat Duncan Laurence Nederland zou gaan vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival. De vraag 'wie is Duncan Laurence' kan nu worden beantwoord met: De topfavoriet voor het liedjesfestijn in mei. Alles wijst er namelijk op dat Duncans Arcade wel eens het winnende de nummer kan gaan worden.
Het liedje
Reden één is het liedje natuurlijk. Het gedeelde Dropbox-mapje van Ilse DeLange en Duncan zorgt voor goud. Nadat de zanger mee had gedaan aan The voice of Holland heeft hij contact gehouden met zijn coach Ilse. Hij had een mapje waarin hij muziek deelde met de Common Linnet, die zelf al eens tweede werd op het Songfestival. Toen Cornald Maas haar vroeg of ze nog iemand wist, moest ze meteen aan een nummer uit dat mapje denken.
Duncan schreef Arcade tijdens zijn opleiding op de Rockacademie. ,,Ik ging op zoek naar verhalen die ontroeren en iets betekenen, uit mijn eigen leven of dat van een ander. De inspiratie vond ik in het verhaal van een dierbare die op jonge leeftijd is gestorven", vertelde hij bij De Wereld Draait Door. Het gevoel dat hij wil overbrengen komt over. De woorden en akkoorden kwamen als vanzelf, vanuit het hart, zei hij daarover. ,,Daarom klonk het, ondanks de wisselingen in de song, toch zo organisch."
De ontvangst was in ieder geval goed. Recensenten zijn redelijk enthousiast en in de studio van De Wereld Draait Door werd ook goed gereageerd.
YouTube-views
Het nummer is enkele dagen oud en is nu al meer dan één miljoen keer bekeken op YouTube. Daarmee is Arcade de best bekeken song van het Eurovisie-spektakel. Zelfs beter dan de toch wel opvallende SM-clip van de IJslandse inzending. Maar ook een stuk meer dan andere kanshebbers als Rusland en Zweden (goed die zijn pas net uit) en bijvoorbeeld Zwitserland. Luca Hänni, die voor de Zwitsers ook als favoriet wordt gezien, bracht zijn nummer gelijktijdig uit. Daar werd in dezelfde tijd een half miljoen keer naar gekeken. Duncans publiek is dus nu al twee keer zo groot.
De clip van Arcade is natuurlijk ook bijzonder, naast dat Duncan er in adamskostuum in verschijnt, vat het ook perfect de emotie die bij het liedje hoort.
Bookmakers
Én het succes van Arcade valt ook de bookmakers op. Stond Duncan Laurence na bekendmaking al verrassend hoog. Na de bekendmaking van het nummer in De Wereld Draait Door steeg hij bij de wedkantoren door naar de derde plek. Daarboven stonden enkel Rusland en Zweden, maar die moest hun inzending nog kiezen of het nummer nog bekendmaken. Dat is inmiddels gebeurd en Nederland staat nu op de eerste positie bij de bookmakers. Bij Unibet krijg je bijvoorbeeld voor elke euro die je inzet op een Nederlandse Songfestivalwinst slechts 2,75 keer je inzet terug bij daadwerkelijk winst. Ter vergelijking. Bij Zweden is dat 5 keer, bij Rusland is dat 6 keer, bij Zwitserland is dat 9 keer en voor de inzending van België krijg je zelfs 51 keer je inzet terug. Kortom Nederland is topfavoriet bij de bookmakers.
Naast dat dat druk oplegt, is dat ook een bijkomend voordeel. De inzending wordt serieus genomen en in overzichten komt hij veelvuldig voorbij. Wij hebben op de Nederlandse tv elk jaar een voorprogramma met Op Weg Naar Het Songfestival. Daar komen zeker niet alle liedjes voorbij, maar als bij de Griekse variant daarop Arcade al één keer voorbij komt, ligt het liedje de tweede keer al beter in het gehoor.
Fanblogs
Een niet te onderschatte factor in het Songfestivalcircus zijn de fanblogs en dan met name het invloedrijke Wiwibloggs. Juist zij zijn laaiend enthousiast over de Nederlandse inzending. Ze noemen het de beste Nederlandse inzending ooit. ,,Dit is onwerkelijk", roepen ze. ,,Dit geeft me tinkles van Salvador Sobral", refererend aan de Portugese winnaar van 2017. In een filmpje tippen ze Duncan dan ook als winnaar van de 2019-editie. Vorig jaar was het ook Wiwibloggs die vol achter de Cypriotische inzending Fuego van Eleni Foureira ging staan. Toen stond ze bij de bookmakers nog op een kansloze notering buiten de eerste twintig. Uiteindelijk miste ze de winst op een nippertje en werd de tweede in Lissabon.
Het is zover: 2018 zit er bijna op, maar er staat alweer een nieuw jaar voor de deur. Het zal u niet verbazen, maar dat jaar is: 2019. Het moet een nieuw tijdperk worden, waarin we de ellende achter ons laten. De dood van Mies Bouwman, het drama rond Avicii, de afschuwelijke aanslagen zoals die op Amsterdam centraal stadion en de kerstmarkt in Straatsburg en het bedrog van Dotan. Hoogtepunten waren er ook. Vooral sportief: Met gouden Kjeld, Ireen, Esmee en nog veel meer schaatsers. De doorbraak van Suzanne Schulting met olympisch goud bij het shorttracken. Én de wederopstanding van het Nederlands elftal! Maar nu 2019:
Een nieuw BN’er programma
Het succes van BN’ers in tv-programma’s wordt ook in 2019 weer verder doorgezet. Zagen we in 2018 onder meer survivallen met de sterren (Expeditie Robinson), bloot daten met de sterren (Adam zkt. Eva VIPS), vreemdgaan met de sterren (Temptation Island VIPS) en vechten met de sterren (Boxing Stars), in het nieuwe jaar wordt er weer een nieuwe dimensie gegeven aan dit soort programma’s. John de Mol koopt namelijk de rechten van Opsporing Verzocht over van de publieke omroep. Anniko van Santen wordt vervangen naar Viktor Brand en de draaideurcriminelen worden ingewisseld voor BN’ers. In Opsporing Verzocht VIPS wordt er namelijk gezocht naar vermiste sterren. Denk hierbij aan de op de vlucht geslagen Frank Masmeijer, half draaideurcrimineel en half Voice-winnaar Ben Saunders en Nance. Niemand die weet waar deze drie BN’ers van weleer zijn gebleven. In het programma kunnen er tips worden doorgegeven door te bellen naar een telefoonnummer, iedere tiende beller maakt kans om mee te doen aan het nieuwe seizoen van Utopia. Vreemd genoeg, blijven de tips uit. Na drie afleveringen wordt het speurprogramma van de buis gehaald.
Een nieuwe app
De technologie staat in 2019 ook niet stil. Was 2018 het jaar dat de smart speaker stilletjes aan het doorbreken was, in het nieuwe jaar verbaast een nieuwe uitvinding van Google de wereld. Het gaat om de Google Wifey. Het is een soort smart speaker, maar dan net anders. Bij de Google Home kon je bijvoorbeeld vragen om je boodschappenlijstje bij te houden. Dit is bij de Google Wifey precies andersom, die geeft je opdrachten. Zo zegt ze bijvoorbeeld een paar keer per dag of je de vuilnis nou al aan de weg hebt gezet. Ook snauwt ze zo nu en dan waarom jij nou weer je sokken binnenste buiten in de wasmand doet. Daarnaast kan ze ook verhalen vertellen, daar kan je wel op reageren, maar dat maakt voor de rest helemaal niets uit. Ook wijst ze je terecht als je weer eens dronken te laat thuis komt. Kortom: onmisbaar in elk huishouden!
Succes van Ajax en PSV
De dominantie van Ajax en PSV houdt ook de tweede seizoenshelft aan in de eredivisie. Alle tegenstanders worden opgerold, de één nog makkelijker dan de ander. Op 31 maart staan de twee voetbalkemphanen tegenover elkaar in de ArenA, daar winnen de Amsterdammers eenvoudig met 3-0. Ajax lijkt af te stevenen op een landstitel, maar op de laatste speeldag gaan ze onverwacht toch nog onderuit tegen Willem II. Bij PSV loopt het ook stroef, tegen De Graafschap – voor wie overigens Sjaak Swart in een blauw-wit gestreept tricot op de tribune zit - wordt het 0-0. Er ontstaat een unieke situatie. Beide teams eindigen exact gelijk, met exact hetzelfde doelsaldo en exact hetzelfde onderlinge resultaat. Dus wordt er in Eindhoven een euro opgegooid. Ajax wordt kampioen, zo wordt besloten. Althans, totdat er vanuit Zeist in wordt gegrepen. De VAR heeft namelijk een fout gezien. Swart heeft vanaf de tribune de euro de kant van Ajax opgeblazen. De scheidsrechter loopt naar het scherm toe en beslist: PSV is landskampioen geworden. Het is niet te geloven!
Correspondents’ Dinner
Na drie jaar keert het Correspondents’ Dinner weer terug op de buis. Mark Rutte vindt het ‘onwijs gaaf’ en heeft er ‘enorm’ veel zin in. De avond pakt echter niet helemaal uit zoals gepland. Zijn vrouwonvriendelijke grappen over Lilian Marijnissen en Femke Halsema worden niet getolereerd. Er ontstaat flinke ophef en uiteindelijk wordt er een motie van wantrouwen ingediend tegen de minister-president. Die wordt door de gehele kamer gesteund, behalve de VVD. Rutte treedt af en het kabinet valt. Er volgen nieuwe verkiezingen, maar in de debatten voorafgaand blijft het ijzig stil. Niemand durft het podium meer op, behalve Lilian Marijnissen. Iedereen is bang om als racist, fascist of seksist uitgemaakt te worden. Uiteindelijk stapt Johan Derksen voor Forum voor Democratie de schijnwerpers in. Hij zegt dat ‘meisje Marijnissen’ met haar ideeën Nederland naar de verdoemenis helpt, dat Jesse Klaver met zijn eikeltjespyjama lekker thee moet gaat drinken in de Randstad en noemt Tunahan Kuzu een pion van een dictator uit een bananenrepubliek. Vanaf dat moment durft iedereen de politieke arena weer in, want – zo zegt Rob Jetten – ‘Ik heb het met de partij besproken en wij vinden dat het niet erger kan worden.’ Op de vraag of hij de woorden van Derksen veroordeelt, antwoordt Jetten: ‘Ik heb het met de partij besproken en wij vinden dat het niet erger kan worden.’ Op de stelling of hij denkt het net zo goed te kunnen doen als Alexander Pechtold, countert Jetten. ‘Ik heb het met de partij besproken en wij vinden dat het niet erger kan worden.’
Massimo Ambrosini scoorde in de negentigste minuut de 2-1 voor AC Milan. Ik kreeg op dat moment een steek, een pijn door mijn hele lichaam. Verward en tegelijkertijd boos. Boos op Theo Lucius. Waarom weet ik nog steeds niet. Dat doelpunt zorgde ervoor dat PSV in 2005 niet de Champions League-finale haalde. Ik was veertien, nu ben ik zevenentwintig, maar alleen bij het horen van de naam Ambrosini voel ik de koude rillingen alweer opkomen. Het typen van dit stukje is dan ook echt een opgave voor mij.
Vijf jaar later was er opnieuw zo’n gevoel. Het was de dag van de WK-finale. Ik was op vakantie in Spanje en WE speelden tegen dat land om die gouden bokaal. Ik weet de karatetrap van Nigel de Jong nog. Ik vond op dat moment geel overdreven, ongelukje. Die scheids is partijdig. Ik was bevangen door de spanning en dacht niet helder na. Ver in de verlenging zie ik Robben doorbreken, hij gaat alleen op Casillas af. Die weet nog net een teen tegen de bal te zetten. Weer voel ik een steek. We verliezen uiteindelijk na een doelpunt van Iniesta.
Waarom vertel ik over de twee grootste trauma’s uit mijn leven als voetbalfan? Dat is om mijn pijn duidelijk te maken. De pijn die ik gisteren voelde. Ik kende de trauma’s van deze twee grote voetbalwedstrijden, maar niet van het Songfestival. Goed, ik vind het nog steeds vervelend dat Conchita Wurst de Common Linnets klopte, maar een trauma, nee. Het voordeel van het Songfestival is bovendien, er blijft een goed liedje over. Calm after the storm komt nog geregeld voorbij in mijn Spotify-afspeellijsten.
5.085 euro
Het avontuur begon begin maart. Een vriend en ik kozen er voor om samen 15 euro in te zetten op de winst van Cyprus. Toen op plek 27 bij de bookmakers en totaal niet in beeld als kanshebber. Ik vond het een leuk dance-hitje en zag dat Eleni Foureira een ster is in Griekenland. Vanaf dat moment veranderde eigenlijk niet heel veel. Cyprus bleef hangen rond de twintigste plek en die 15 euro zal nooit de 5.085 euro worden, het totaalbedrag als we wonnen.
Totdat de repetities begonnen. Eleni bleek een podiumbeest van hoog niveau. Haar manier van performen sloeg aan. Cyprus begon te stijgen bij de bookmakers. Richting de top 10, toen naar de top 5 en op de maandag dat ik aankwam in Lissabon was ze een van de topfavorieten. Op donderdag had ik een blog geschreven met de tekst: ‘Hoe een vriend en ik 5.000 euro gaan winnen met het Songfestival’. Puur om het avontuur en de spanning op te schrijven. Het maakte het Songfestival opeens net zo speciaal als een WK-voetbal.
Op dinsdag zat ik in de zaal. Ik zag hoe Eleni vlamde. Concurrent Israël stelde enigszins teleur. Netta en haar kippenact zat weliswaar goed in elkaar, maar aan het eind van het optreden raakte de zangeres buiten adem. Tussendoor gingen niet alle noten zoals ze hoorde te gaan. De hoop begon te groeien. Eleni steeg door naar de eerste plek bij de bookmakers. In de tweede halve finale zaten eigenlijk geen echte concurrenten voor de winst, oud-winnaar Alexander Rybak (Noorwegen) had een te simpel liedje en de rest was niet speciaal genoeg.
Inmiddels werd het zaterdag. Cyprus noteerde de laagste quote bij de wedkantoren dit Songfestival. De bookmakers gaven haar bijna een kans van 50% op de winst. Alleen die vervelende Netta met haar kippenhymne bleef toch maar angstvallig in de buurt. Toch kon ik me bijna niet voorstellen dat zij zou winnen. Tegen het middaguur zagen we het bedrag dat we konden incashen oplopen tot ruim over de 2.000 euro. We besloten dat niet te doen. ,,Als je met de grote knaken wil spelen, moet je strijden ook al doet het pijn.’
Jury
Nou pijn deed het. Ik stond op een groot plein, de plek waar ook de punten van Portugal werden bekendgemaakt, om mij heen stond een grote groep Israëliërs. Dat leek me toen nog een leuk idee. Eigenlijk ging alles die avond perfect. Israël had een beetje vlak optreden. Cyprus liet hun beste show van het hele festival zien. En toen werden de jurypunten bekendgemaakt.
Ik stond met klapperende oren en grote ogen te luisteren en te kijken. Israël kreeg echt verdacht veel punten. Alsof de jury wilde zeggen, doe maar lekker gek op het podium, dat hebben we liever dan een goede show. Hoewel de meeste punten naar Oostenrijk gingen, ook totaal lachwekkend overigens, verbaasde mij het meest dat Eleni niet bij de eerste drie zat. Knettergek, incapabel en ongeschikt oordeelde ik. Ik geloof dat ik nog een gefrustreerd tweetje eruit heb gegooid.
Maar toen kwamen de punten van de kijkers thuis. 30 punten was het verschil tussen Israël en Cyprus. Overbrugbaar. De twee landen bleven als laatste over. Ik stond met mijn vingers in de mond en beet een beetje. Ik voelde mij hart snel kloppen. Mijn ademhaling was onrustig. Een keer snauwde ik nog: ‘Schiet nou op verdomme.’ Toen onthulde de presentatrice waar de punten heen gingen en ik voelde een steek. Ik voelde pijn. Ik voelde een Israëliër die in mijn nek sprong. Ik hoorde mensen juichen. Ik voelde het steeds kouder worden. Ik keek om me heen. Ik stond in het midden van een stuk of 15 feestvierende Israëliërs. Die 5.000 euro bleek 0 euro en een trauma geworden.
Het was begin maart. De olympische koorts was net gaan liggen. Het succes voor Nederland was groots geweest. Kjeld Nuis was voor mij een troef geweest op Unibet. Ik had een paar mooie bedragen gewonnen door te voorspellen dat hij de 1000 en de 1500 meter zou winnen. Inmiddels druppelden de eerste liedjes voor het Eurovisie Songfestival binnen. Waylon had net na een week van optredens bij De Wereld Draait Door bekendgemaakt met Outlaw in 'em naar Lissabon af te reizen.
Ik zocht een paar leuke liedjes waar we halverwege april op zouden kunnen wedden. Je moet weten dat met het Songfestival goed geld valt te verdienen. Zo dacht iedereen vorig jaar dat Italië er met de winst vandoor zou gaan. Maar Portugal was een gevaarlijke outsider, dus kon je beter daar je geld op zetten. Zo valt er ook te wedden op top vijf-noteringen, top tien-noteringen en plekken in de finale. Als je het een beetje slim speelt, kan je na een week zomaar een paar honderd euro rijker zijn.
Dus maakte ik een playlist en luisterde elk liedje. Totdat ik stuitte op de inzending van Cyprus. Eleni Foureira met het liedje Fuego. Een prima dancetrack met catchy refreintje. Ik zocht op hoe ze er bij de bookmakers op stond. Niet best: rond plek 25. Het verbaasde mij enigszins. Ik zocht meer op over Eleni en ze bleek een ervaren zangeres te zijn. Op YouTube vond ik een clip waarin ze live Fuego zingt. Bloedzuiver, prima act. Ik vroeg me nog meer af waarom de bookmakers haar zo laag inschatten.
Ik schakel een vriend in. Hij is wat handiger met wedden. Ik heb een Unibet-account, waarmee ik mooie bedragen ophaal, maar tegen een veel te lage quote. Hij gaat op zoek naar een mooie quote. Die vindt hij: een duizelingwekkende 340 euro. Hij besluit mij te vertrouwen en zet een tientje in. Ik ga voor vijf euro. Samen kunnen we het bedrag van 5.085,00 euro winnen. We fantaseren over wat we met dat bedrag kunnen doen. Uiteindelijk spreken we af: we gaan op vakantie naar Mexico als we winnen.
Inmiddels nadert het Songfestival. Een vrouw die een kip nadoet is favoriet, Waylon heeft bouncende gitaardansers ingeschakeld en de eerste repetities zijn geweest. En Cyprus en Eleni? Eleni heeft een topindruk achtergelaten. Haar repetitie werd in het perscentrum met applaus ontvangen. Bij de bookmakers is ze opgerukt van de 27e plek naar de zevende plek. De andere kanshebbers haken een voor een af. De favorieten die overblijven maken niet een indruk, waardoor er een onbetwiste winnaar is. Sterker nog: volgens mij is Fuego het meest hitgevoelige nummer van het hele festival.
Dat reisje naar Mexico is opeens zo gek niet meer.
Bron: EurovisionWorld
Mijn prognose: 1 Cyprus: Eleni Foureira - Fuego
Ik kan ook niks anders zeggen na mijn relaas hierboven. Eleni is naast een uitmuntend zangeres ook nog eens een prachtige vrouw en een uitstekende performer. Haar dance-act is van topkwaliteit. Ze windt iedereen om haar vinger met haar charmes. Kortom een terechte winnaar.
2 Frankrijk: Madame Monsieir - Mercy
Frankrijk heeft een redelijk afwijkend nummer in het Songfestivalgeweld. Ze leveren kwaliteit met Madame Monsieur. Een nummer dat niet zou misstaan op de playlist van Radio 2. Hoe vaker je het hoort. Hoe lekkerder het ook klinkt. Een topnotering moet erin zitten.
3 Estland: Elina Nechayeva - La Forza
Origineel. Estland stuurt een opera-pareltje naar het Songfestival. Waar de hoge noten meestal in scheurende ballades plaats vinden, vliegt Elina in de coupletten al skyhigh door het nummer. Een klassieke stem op een festival vol smakeloosheid. Als je het aan mij vraagt, dat contrast moet werken.
4 Israël: Netta Barzilai - Toy
Netta doet alsof ze een feministisch boegbeeld is, die een universele boodschap overbrengt. Maar eigenlijk is de Israëlische zangeres gewoon een grote gimmick. De voluptueuze dame doet onder meer een kip na om vervolgens te roepen dat ze niet je speelgoed is. Volgens mij is ze vooral een speelbal in een circus vol gekkigheid. Als dit nummer wint, zou dat het imago van het Songfestival opnieuw een flinke duw geven.
5 Bulgarije: Equinox - Bones
Bulgarije is eigenlijk elk jaar goed voor een prima inzending. Alleen op het podium zijn ze niet altijd even sterk. Daar heeft Equinox dit jaar ook last van. Moeilijk nummer voor een perfecte act. Desondanks toch een plek in de top vijf.
Kunnen we ook nog lachen? Zijn er nog dramatische inzendingen?
Hongarije: AWS - Viszlat nyar
Echt lachen ga je hier niet van. Maar AWS is wel een buitenbeentje op het Songfestival. Gierende gitaren en scheurende stembanden. Dat zien we niet vaak. Vergeleken met deze takkeherrie uit Hongarije maakte voormalige winnaar Lordi met Hardrock Hallelujaj een vrolijke liefdesballade.
Macedonië: Eye Cue - Lost and found
In Macedonië houden ze blijkbaar van veel. Stel je houdt van chocolade, macaroni, kippenpoten en winegums, dan kan je dat prima los van elkaar eten. Maar als je het in de blender gooit met een toefje slagroom, dan wordt het een verschrikking. Dat is precies wat Eye Cue heeft gedaan met allemaal muziekstijlen. Als je geen ADHD hebt, kan je zomaar symptonen er van hebben aan het einde van dit nummer.
Verenigd Koninkrijk: SuRie - Storm
Je zou verwachten dat ze in het Verenigd Koninkrijk genoeg muzikaal talent hebben rondlopen. De keuzes voor de inzendingen naar het Songfestival lijken echter niet door talent te worden gemaakt. Storm van SuRie kan ook gevonden worden in een eindejaarsvoorstelling op een middelbare school in een willekeurig dorp. Leuk geprobeerd, maar het dansje van die vier meisjes uit groep 5 maakte toch net wat meer indruk.
En Waylon dan?
Ondanks dat Waylon met een prima nummer verschijnt op het Songfestival, zie ik geen topklassering voor hem. De dansers zijn echt te veel op het podium. Het einde van Outlaw in 'em is al redelijk chaotisch, dit versterkt het alleen maar. De finale zie ik hem nog wel bereiken, maar hij zal tevreden moeten zijn met een notering rond de veertiende plek.
Nog een paar dagen dan is het weer zo ver. Dan beginnen de Olympische Spelen. De grootste kans op medailles voor Nederland ligt natuurlijk bij het schaatsen. Ik heb de afgelopen vier jaar die sport op de voet gevolgd en vrijwel elke afstand gezien. Daarom hier een lijstje met potentiële podia voor alle onderdelen. Alleen bij de mass start heb ik enkel de winnaar, omdat de plekken daarachter een ware loterij is. Murashov staat onder voorbehoud op de 500 meter. Hij mag waarschijnlijk niet meedoen, maar vecht zijn uitsluiting alsnog aan.
Eerst een handig schema. Wanneer worden de afstanden verreden en wanneer maken we kans op een medaille:
En dit zijn de prognoses voor alle afstanden, doe er je voordeel mee! Kijk je op mobiel? Klik op de prognose en hij wordt vergroot.
* Ted Jan Bloemen staat oranje gekleurd, echter komt hij uit voor Canada.
